Nooit meer vastroesten

“Ik ging op mijn plaat omdat ik niet de juiste vakkennis had. Met computers werken? Dat kon ik niet. Daardoor duurden reparaties aan een e-bike veel te lang.” Fietstechnicus Frans (60) besefte dat het zo niet langer kon en besloot actie te ondernemen.

“Fietstechniek is jarenlang hetzelfde gebleven. Toen kwam het moment waarop we fietsen met een computer moesten gaan uitlezen. Dat was een jaar of vijftien geleden. Ik ben altijd leergierig geweest, maar met computers had ik helemaal niets. Ik weigerde halsstarrig om er mee te werken. Daar werd ik voor gestraft. Ik kon mijn werk niet meer goed doen. Er moest iets gebeuren.” Op een dag besluit Frans Langkemper dus dat het genoeg is. “Ik dacht bij mijzelf: ik kan doorgaan met prutsen of ik kan in actie komen en er wat aan doen. Ik ben begonnen met een basistraining over computeren elektrotechniek op tweewielerniveau. Op dat moment was ik al wat ouder. Het leren ging niet vanzelf. Ik moest een drempel over. Maar het ging steeds beter. En toen kwam het moment waarop ik dacht: ik snap het! Tegenwoordig kan je niet meer zonder computer in een werkplaats.”

Geen luxe

Frans is blij dat hij zijn vakkennis op tijd heeft opgefrist. Hij zit bijna 35 jaar in het vak en in die tijd is er veel veranderd. “Fietstechniek is een ladder die steeds langer wordt. Je moet doorklimmen om verder te komen. Als je niet op tijd naar de volgende trede gaat, kom je steeds moeilijker hogerop. Ik wil nooit meer stilstaan en vastroesten. Nieuwe vakkennis is geen luxe. Je hebt het keihard nodig om je werk goed te doen”

Samen sterker

Naast zijn werk is Frans leermeester. Hij leert jonge mensen het fietsvak. “Maar ik leer ook veel van mijn studenten. Als iemand iets weet wat ik nog niet weet, dan vind ik dat geweldig. Het is een kans om beter te worden in mijn werk. Kennis delen maakt iedereen slimmer. Daar word je als team alleen maar sterker van.”